Η ταυτότητα της Ταξικής Κίνησης

Αποσπάσματα από την Ιδρυτική Διακήρυξη της Αθήνας – 17/12/05

… Ο χαρακτήρας της σημερινής κρίσης του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν επιτρέπει αυταπάτες, βελτίωσης και επαναφοράς σε μόνιμη βάση, σε προηγούμενες κοινωνικές ρυθμίσεις. Η σημερινή κρίση του κεφαλαίου δεν είναι μόνο βαθιά και γενικευμένη, αλλά όλες οι προσπάθειες του που πραγματοποιούνται, μέσα από τη συνεχή βαρβαρότητα απέναντι στον άνθρωπο και την φύση, αδυνατούν να το οδηγήσουν σε μόνιμη έξοδο από αυτήν. Οι προσπάθειες του πραγματοποιούνται μέσα σε συνθήκες αδιεξόδου, ως προς την αναγκαιότητα της τελικής υπέρβασής του από τις δυνάμεις της εργασίας και για αυτό γίνεται διαρκώς και πιο επιθετικό απέναντι στους «εν δυνάμει νεκροθάφτες του», τους οποίους με την πολιτική του σήμερα συνεχώς πολλαπλασιάζει, επιδιώκοντας όμως να παρατείνει την ηγεμονία του και τα καπιταλιστικά κέρδη.

…. Είναι κοινή διαπίστωση όλων μας, πως το εργατικό κίνημα παρουσιάζει μια συνεχή φθίνουσα πορεία , με αποτέλεσμα μεγάλοι και συντονισμένοι αγώνες, όπως αυτοί της δεκαετίας του 70 και του 80 στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σήμερα να εμφανίζονται σπάνια, με το εύρος, την ένταση και την μαζικότητα της τότε περιόδου. Ενώ η εποχή μας παρουσιάζει διαρκώς και πιο αυξημένες παραγωγικές δυνατότητες, διαρκώς και πιο μεγάλο παραγωγικό αποτέλεσμα (πλούτο) και η απόσταση από αυτόν γίνεται ακόμα πιο μεγάλη για τους παραγωγούς δημιουργούς του, το διεκδικητικό κίνημα των εργαζομένων υφίσταται μια ορατή κάμψη.

Κάμψη που δεν είναι συγκυριακή, αλλά οφείλεται στην στρατηγικού χαρακτήρα ήττα των δυνάμεων της εργασίας, όπως εκφράσθηκε με τις βαθύτατες αντιδραστικές αλλαγές στην οικονομία του καπιταλισμού, την ήττα του αριστερού και εργατικού κινήματος, την μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας και την προσχώρηση γης στον νεοφιλελευθερισμό, την κατάρρευση των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού και την τεράστια αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων. Η ήττα αυτή, παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα ιστορικό πισωγύρισμα με βαθύτατες συνέπειες σε βάρος των εργατικών δυνάμεων, οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές, δεν σηματοδοτεί την οριστική νίκη του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία, ούτε σήμανε «το τέλος της ιστορίας», όπως μας προανήγγειλαν οι «διανοητές» του κεφαλαίου. Ωστόσο η βαθύτερη μελέτη των αιτίων αυτής της ήττας του εργατικού κινήματος, αποτελεί υποχρέωση όλων των εργατικών – ταξικών δυνάμεων, για την ανατροπή των συνεπειών της και την χάραξη μιας νέας νικηφόρας στρατηγικής του εργατικού κινήματος της εποχής μας.

….. Το παρόν σ.κ., διέρχεται πλέον μια σοβαρή και παρατεταμένη κρίση, αποτέλεσμα της ιδεολογικής υποταγής του στις λογικές της ανταγωνιστικότητας και αναπτυξιολογίας της Ελληνικής οικονομίας, τις οποίες ως κοινωνικός εταίρος αποδέχθηκε για συζήτηση και λύση. Η υποταγή και ενσωμάτωση του στις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές, τις πολιτικές των εργοδοτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το έφεραν σε απόσταση και αποξένωση από τις ουσιαστικές εργατικές ανάγκες και τα σύγχρονα προβλήματα. Οι εργαζόμενοι, όλο και λιγότερο το εμπιστεύονται, αδυνατούν να εμπνευστούν από αυτό, καθώς βλέπουν να έχει μετατραπεί σε μηχανισμό παραγωγής βουλευτών και υπουργών.

…. Η κύρια επιδίωξη των συνδικαλιστικών παρατάξεων δεν είναι σήμερα όπως δεν ήτανε και χθες, η οργάνωση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, για την απόκρουση και την ανατροπή των πολιτικών του κεφαλαίου, αλλά η μετατροπή της όποιας δυσαρέσκειας σε κομματικό κέρδος. Που για άλλους σημαίνει επιστροφή των κομμάτων τους στην κυβέρνηση (ΠΑΣΚΕ), για άλλους να βγει η κυβέρνηση τους όσο το δυνατόν πιο αλώβητη από την σημερινή επίθεση (ΔΑΚΕ) και για τις δυνάμεις της Αυτόνομης παρέμβασης και του ΠΑΜΕ η ενίσχυση των πολιτικών τους κομμάτων.

Γι’ αυτό από τη μια οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και οι δυνάμεις (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) που στηρίζουν τις αποφάσεις και τη. δράση τους, στριμωγμένες από τη ζοφερή πραγματικότητα προχωρούν σε απεργίες χωρίς συνολικό σχέδιο και προοπτική, με πλαίσιο και περιεχόμενο που δεν αμφισβητεί τη συνολική κυβερνητική πολιτική.

Από την άλλη το ΠΑΜΕ, με την τακτική και την επιμονή του μέσα στο εργατικό σ.κ., για ενότητα κομματικοκεντρικού χαρακτήρα γύρω από αυτό, διασπά την βάση των εργαζομένων. Χωρίς καμιά διάθεση αυτοτελούς και συντονισμένης απεργιακής δράσης των εκατοντάδων σωματείων και δεκάδων ομοσπονδιών στην οποία πλειοψηφεί, για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και την κατάκτηση των στόχων που προβάλει. Τα πάντα εναποτίθενται , από την αύξηση μέχρι και την απόλυση, στην πολιτική ενίσχυση του κομματικού τους φορέα και την αλλαγή των συσχετισμών…

Με την τακτική του αυτή, δεν συμβάλει στην ανάπτυξη μαζικών εργατικών και νικηφόρων αγώνων, εναποθέτοντας το κύριο βάρος του στον χωροταξικό διαχωρισμό με τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Ταυτόχρονα συνεχίζει να συμμετέχει στα λεγόμενα αναλογικά προεδρεία με ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – Α.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ σε Ομοσπονδίες, Εργατικά κέντρα και σωματεία.

Τέλος οι διάσπαρτες αλλά όχι ασήμαντες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, παρά τη συμβολή τους στους αγώνες, αδυνατούν να κατανοήσουν την κρισιμότητα της εποχής, δυσκολεύοντας μια νέα ταξική ενότητα, για την υπέρβαση του κατακερματισμού και της κομματικής ποδηγέτησης, για την αναγέννηση ενός αυθεντικού επαναστατικού εργατικού κινήματος της εποχής μας. Μέρος και αυτές έτσι ή αλλιώς, της ίδιας της κρίσης και στρατηγικής ήπιας του παραδοσιακού εργατικού κινήματος, αδυνατούν μέχρι σήμερα να ξεπεράσουν ανεξάρτητα από διακηρύξεις και προθέσεις, τις παθογένειες του. Στοχεύοντας στην καλύτερη περίπτωση, στη δημιουργία μιας εργατικής συνδικαλιστικής παράταξης της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ή ενός «πόλου της», στον αντίποδα και σε μιμητισμό της πρακτικής των κυρίαρχων συνδικαλιστικών παρατάξεων του κοινοβουλευτικού αστικού τόξου….

Στοχεύουμε στη συγκρότηση, στη βάση της ενότητας των φυσικών προσώπων, μιας νέας εργατικής – συνδικαλιστικής ενοποίησης, για τη δημιουργία και έκφραση μίας πανελλαδικής ταξικής εργατικής ενότητας, αντίστοιχης και ανάλογης των αναγκών της εποχής μας.
Μιας νέας ταξικής ενότητας, δομικά ανεξάρτητης από την αστική κεντρική πολιτική σκηνή και την πολιτική που αυτή με τον ένα ή άλλο τρόπο παράγει, αλλά και με κάθε αντίληψη που θέλει να ποδηγετήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στα όρια των δικών της μικροπολιτικών σχεδιασμών και σκοπιμοτήτων.
Η ανατροπή της συντροφικής και ισότιμης σχέσης, εργατικής τάξης και πολιτικού υποκειμένου, κάτω από την επιβολή της γραφειοκρατικής αντίληψης Κόμμα – Παράταξη – Συνδικάτο και η επαναθεμελίωση ενός αυθεντικού εργατικού ταξικού κινήματος της εποχής μας, όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται την ανάγκη ύπαρξης πολιτικού υποκειμένου της τάξης, αλλά συμβάλει στην επαναφορά αυτής της σχέσης στην πραγματική της διάσταση. Η αποκατάσταση της σχέσης αυτής στην εποχή μας, απαιτεί για μια μακρόχρονη περίοδο την παράλληλη πορεία του πολιτικού υποκειμένου και του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, γιατί η ανάπτυξη του τελευταίου μπορεί να εξασφαλισθεί μόνο μέσα από αυθεντικές διεργασίες της ταξικής πάλης και όχι συμφωνίες κορυφών, υπαγορεύσεις, συνιστώσες και συμμετοχές «δι’ αντιπροσώπου» και γιατί μόνο μια τέτοια ανάπτυξη, μπορεί να εξασφαλίσει τους ουσιαστικούς λόγους ύπαρξης του πολιτικού υποκειμένου της τάξης.
Επιδίωξή μας μέσα από την δράση μας, να έρθουν στο προσκήνιο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Να αναδειχθεί ο μοναδικός και αναντικατάστατος ρόλος της ίδιας της τάξης, για την υπεράσπιση των άμεσων συμφερόντων της και την κατάκτηση της αναγκαίας επαναστατικής απελευθερωτικής της προοπτικής και του πολιτικού υποκειμένου ως εκείνου του αναγκαίου μέσου, για την συνειδητή ιδεολογική – οργανωτική και πολιτική συμβολή στην κατάκτηση των τελικών στόχων και σκοπών της τάξης.

.… Πρέπει να τολμήσουμε εκείνο το αναγκαίο πρώτο βήμα για την ουσιαστική αναβάθμιση της προσπάθειας μας, με την πάρα πέρα ενοποίηση μας και την απόκτηση χαρακτηριστικών πανελλαδικής διαμόρφωσης και δράσης.

…. Στις συνθήκες αυτές ο στόχος που θέσαμε αποκτά κρίσιμη σημασία. Απαιτεί από όλους τους πρωτοπόρους εργαζόμενους την συνειδητή στράτευση τους για την επαναθεμελίωση ενός αυθεντικού ταξικού εργατικού κινήματος. Η γενική εργατική αντεπίθεση είναι όρος για να ανακοπεί η συνεχής χειροτέρευση της θέσης μας ως εργαζομένων, για να εκφρασθεί η στρατηγική μας απαίτηση για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, στην οποία ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και ο καθένας θα απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Με παρακαταθήκη το πλούσιο επαναστατικό κεκτημένο της εργατικής τάξης μπορούμε να συμβάλλουμε στην ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

…. Εμπνεόμαστε από τις πιο καλές αγωνιστικές παραδόσεις του εργατικού και αριστερού μας κινήματος και θέλουμε να συμβάλουμε στην υπέρβαση της κρίσης και της ήττας του κινήματος μας, από ταξική εργατική αντίληψη και δράση.

Στην προσπάθεια μας αυτή, χρειάζεται να υιοθετήσουμε ένα ελάχιστο πλαίσιο υποχρεωτικών βημάτων, για ένα νέο ξεκίνημα, παλεύουμε για:

Πλήρη ρήξη με τις δομημένες μορφές ποδηγέτησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος,
Αντίσταση στις ολοκληρώσεις και επεμβάσεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού,
Καθολική αντίσταση και συνολική διεκδίκηση απέναντι στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική,
Συνολική λογική στο περιεχόμενο της δράσης μας, κατανοώντας τις αυξημένες ανάγκες – δυνατότητες και δυσκολίες της εποχής,
Ανυποχώρητα για την ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος,
Χάρτα σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων,
Υπεράσπιση του πολιτισμού της τάξης μας,
Πλατιά ταξική ενότητα και ενιαία δράση.

Η προσπάθεια συγκρότησης μιας ανεξάρτητης ταξικής εργατικής κίνησης, απαιτεί πλατιά ταξική ενότητα και ενιαία δράση όλων όσων αναγνωρίζουν την παραπάνω αναγκαιότητα και θέλουν να συνδιαμορφώσουν μαζί μας τους όρους και τις προϋποθέσεις αναγέννησης και ανασυγκρότησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της εποχής μας. Όσους εκφράζονται από το παραπάνω ελάχιστο αναγκαίο περιεχόμενο, χωρίς προαπαιτούμενα ταυτοτήτων, πιστοποιητικών καταγωγής, χρώματος και φυλής. Το εγχείρημα αυτό δεν αντιπαρατίθεται με το πλούσιο κεκτημένο πολυποίκιλων μορφών και σχημάτων έκφρασης στο χώρο της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς. Δεν τις ανταγωνίζεται ούτε τις περιφρονεί. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν υποτάσσεται στα όρια και στις λογικές της.

Απευθύνεται στον κάθε εργαζόμενο και σε κάθε αγωνιστή του εργατικού κινήματος, παλιού ή νέου, που θέλει να συμβάλει ισότιμα στην συγκρότηση μιας Πανελλαδικής Ανεξάρτητης Ταξικής Εργατικής Κίνησης.

Στοχεύει στην συγκρότηση μετώπων πάλης με τα πιο πρωτοπόρα στοιχεία και πρωτοπόρες δυνάμεις του εργατικού σ.κ. Είτε με δυνάμεις που αποσπούνται από την αδιέξοδη πρακτική του σημερινού σ.κ. στη συνεχιζόμενη πορεία υποταγής του στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές, είτε με αυτές αγωνιστικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων που αναζητούν έδαφος κοινής αντιμετώπισης και αγωνιστικής δράσης απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου. Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί, πως η συμμετοχή μας στις συγκεντρώσεις των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ ή ο διαχωρισμός μας από αυτές, δεν είναι θέμα αρχής. Κρίνεται κάθε φορά από τις ανάγκες που υπηρετεί η υιοθέτηση της όποιας απόφασης για τις ανάγκες του ίδιου του εργατικού σ.κ. Η εμπειρία του ίδιου του εργατικού κινήματος στην μακρόχρονη πορεία της νομιμότητας και παρανομίας, των δοτών και διορισμένων διοικήσεων και των σωματείων σφραγίδων είναι αρκετά πλούσια.

Σήμερα μπροστά στην λαίλαπα της πιο άγριας επίθεσης, που απαιτείται η πιο πλατιά ενότητα των εργαζομένων για να αντιμετωπισθεί η επίθεση αυτή, η επιμονή οργανωτικού διαχωρισμού, ουσιαστικά «λύνει» τα χέρια της ηγεσίας για τους πιο «εύκολους χειρισμούς» και απογοητεύει πάρα πέρα τους εργαζόμενους όταν μπροστά στην επίθεση υπάρχει και οργανωτικός κατακερματισμός.

Σε κάθε περίπτωση βασικός και θεμελιακός μας στόχος παραμένει, η δημιουργία όρων και προϋποθέσεων για τον πανελλαδικό συντονισμό των συνδικάτων, για την δημιουργία όρων και προϋποθέσεων διεξαγωγής νικηφόρων αγώνων.

Η συμβολή μας στην δημιουργία ενιαίου πανεργατικού μετώπου, αντίστοιχου και ανάλογου των αναγκών της εποχής μας.

Είμαστε σίγουροι και αυτό έχει φανεί από τις μέχρι σήμερα συζητήσεις και ενέργειες μας, πως μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα.

Όσο μάλιστα καθυστερεί να συγκροτηθεί σε ενιαίο προγραμματικό σύνολο διεκδικητικών στόχων το τελευταίο, τόσο πιο ανοχύρωτη καθίσταται η εργατική μας αντίσταση. Στις νέες συνθήκες αν κινηθούμε αποφασιστικά και με σταθερότητα, μπορεί να κατακτήσουμε σαν πρώτο στόχο, μια πλατιά ανεξάρτητη ταξική εργατική κίνηση με ενιαία εργατική αντίληψη και Πανελλαδική συγκρότηση.